عکس روی دودکش

“عکس روی دودکش. تولد یک پخته مدرن “، پاریس ،. Métailié ، 1993 ، 280 p.

عکس دودکش

عکس روی دودکش. تولد یک فرقه مدرن. Bertrand Mary. “عکس روی دودکش. تولد یک پخته مدرن “، پاریس ،. Métailié ، 1993

[گزارش]

بخشی از یک موضوع موضوعی است: اروپا از خنده و کفر

ارکر آلن. عکس روی دودکش. تولد یک فرقه مدرن. Bertrand Mary. “عکس روی دودکش. تولد یک پخته مدرن “، پاریس ،. Métailié ، 1993. که در: Revue des Science Socials de la France de l’Est, شماره 21 ، 1994. اروپا خنده و کفر. PP. 174-175.

عکس روی دودکش. تولد یک فرقه مدرن

“عکس روی دودکش. تولد یک پخته مدرن “، پاریس ،. Métailié ، 1993 ، 280 p.

هیچ چیز نمی تواند بیش از عکس گرفتن ، یک ژست مکانیکی نادیده گرفتن وزن داستان که حاکی از آن است. به جای درس تاریخی سنتی و گاه خسته کننده ، Bertrand Mary ترجیح می دهد “مسیر مدرسه” روایت ، نوشتن را طی کند تا تاریخ هنر عکاسی را از ریشه تا به امروز بگوید. در معرض خطر سقوط گاهی در تله کلیشه. Parado- Chronology کوتاه برای هنری که قرار است زمان را متوقف کند. “هنر پرتره صدها و پنجاه سال پیش سرنوشت انبوه را آغاز کرد”. از ابتدا عکاسی به نظر می رسد ثمره سوء تفاهم است که شیء را از استفاده علمی اولیه خود به سمت زندگی روزمره منحرف می کند.

بازگرداندن تاریخ عکاسی ، یافتن تاریخ یک دوره کامل در بعد اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی خود ، به معماری معاصر است. ماجراها و شوخی های زمان تصویر خود را به همان اندازه که روی صفحات فلزی اول چاپ می شود ، نفوذ می کند.

Bertrand Mary همچنین تولد یک فرقه مدرن را بازگو می کند. مدرن به این معنا که این یک شیء مکانیکی است ، با ویژگی های آن نزدیک به یک عمل مذهبی. نویسنده ، با واژگان خود ، از عزاداری گزارش می دهد ، از رابطه مقدس با تصویر که در آن زمان زندگی می کرد: “معابد” عکاسی برای کارگاه ها ، “افسران آیین” برای نمودارهای عکس. او از “کشیش عکاس” ، “وزیران غیرت عبادت” صحبت می کند ، از اصطلاح “بدعت” برای برانگیختن مخالفان عکاسی استفاده می کند. در میان آنها-

CI ، Baudelaire یا Barbey D’Aurevilly ، به گفتمان معنوی به حامیان سرسخت این فرقه بپیوندید. با این حال ، حتی مخالفان اعلام شده عکاسی آخرین نفری نیستند که در هنر پوز قرار می گیرند. رابطه با عکس دو برابر ، مشکل است. توجه به تولید مثل خود تصویر و نمایشگاه آن بسیار شهادت قابل توجه از مزاحمت است. همانطور که به طور سنتی “گوشه ای از خدای خوب” وجود داشت ، بنابراین ما “گوشه ای از تصویر” را می بینیم. اما این همچنین یک برجسته ، راهی برای نشان دادن ، رسیدن به دید همه است. دودکش به عنوان مکان ممتاز “این فرقه قابل مشاهده و آشنا” برجسته است. بدین ترتیب ما به تدریج عکس را زیر نقاط مرجع خانواده ، از ایستگاه رادیویی تا تلویزیون مشاهده خواهیم کرد و تحولات اجتماعی را که در فضای خانواده عواقب مختلفی دارند ، بازتولید می کنیم. این عکس ، مانند همه هنر ، همچنین بازتاب منفعل و فعال از زمان خود است. این به همان اندازه نشان می دهد که رفتارها و عقاید معاصر را ترجمه می کند. این عکس بدین ترتیب نقش اجتماعی و سیاسی را غالباً بدون اطلاع آن برآورده می کند ، که آرزوهای اصلی ایندیویوس را دارد. تعامل دائمی بین عکاسی و جامعه ، بین آنچه نشان می دهد و آنچه می خواهد نشان دهد وجود دارد. بنابراین عکس سلسله مراتب اجتماعی را با کیفیت تولید مثل آن ، هزینه عکس ها تولید و تعیین می کند. در سراسر اقیانوس اطلس ، رواج عکس-پرتره بر نقش آنها در روند ادغام و شناسایی تازه واردان شهادت می دهد. خود نویسنده “دموکراسی پرتره” را بیرون می کشد. عکاسی ، با همراهی ، به استعمارگران قبلی در جاده های آمریکا ، شرکت در روند استعمار و ادغام در جامعه نوظهور آمریکا مراجعه کنید. همزمان با اتصال منسوخ ترین استعمارگر به جهان متمدن ، مربوط به اتحادیه است ، نقاط عطف استعمار در آمریکا را نشان می دهد ، احساس تعلق ملی را منتشر می کند ، هویت ملی فراتر از کلین های فرهنگی و تفاوت های مهاجران.

بنابراین نویسنده باعث می شود این ایده را به اشتراک بگذاریم که عقب نشینی تاریخ عکاسی به تعیین تاریخ اجتماعی است. گفتار عکاسی به همان اندازه در زیرزمین قابل مشاهده است. عکس خود را به بازی Artifice وام می دهد. این توهم پاک کردن اختلافات اجتماعی و نزدیک شدن به رهبران با کارگردانی. توهم که دومی به خاطر اغواگری توده ها توسط یک هجیوگرافی رسمی حفظ می کند. امروز ما از “درمان” تصویر آن صحبت خواهیم کرد. با توسعه تکنیک ها ، استفاده از مواد جدید که هم زمان قرار گرفتن در معرض را کاهش می دهد ، هزینه عکس ها را کاهش می دهد و به عکس ها اجازه می دهد تا از خطرات آب و هوایی و حفاظت در کارگاه های خود فرار کنند ، نمایندگی مکانیکی دموکراتیک می شود و حتی برای محروم ترین ، حتی در دسترس می شود. بیشتر برداشت برابری اجتماعی. این همه آشکارتر از عکس است ، با نمایش در کارگاه ها ، ما را حتی بیشتر در دنیای توهم و “Trompe-l’oeil” غوطه ور می کند. اما اگر به نظر می رسد عکاسی تمایزهای اجتماعی معمول را نادیده می گیرد ، اما نمی تواند آنها را از بازنمودها تخلیه کند. اختلافات اجتماعی در جای دیگر نمایش داده می شود ، با جزئیات ، مانند پشتیبانی از تصویر پناه می برند. در عین حال استاندارد سازی تولید مثل توسط “بی اهمیت شدن پرتره ها” به “قالب های استاندارد” به نظر می رسد. “اجساد با برش خرد شده ارائه شد”. این استاندارد ، این انطباق ، نتیجه گیری و بازپرداخت استاندارد سازی اجتماعی ، فراتر از چارچوب عکاسی است و تا آنجا پیش می رود که با بیچروم ، یک واقعیت رنگارنگ تر از ارائه ، که این ویژگی ها را به طور پیش فرض ، چه مذهبی و چه مذهبی و هم مذهبی ، نشان می دهد. فرهنگی ، منطقه ای و اقتصادی و اجتماعی. در این مورد ، تصاویر زمان نیز به محقق در آنچه که آنها نادیده می گیرند ، ماسک ، پوشش می دهند. آنها بنابراین به استراتژی استاندارد سازی فرهنگی زمان شهادت می دهند. عکس هم بازتاب و هم آینه است. از طرف دیگر ، با آنچه نشان می دهد ، عکس واقعاً گزارش می دهد-

Revue des Science Socials de la France de l’est ، 1،994

عکس روی دودکش

جامعه شناس و نویسنده ، Bertrand Mary در سال 1946 در لندن متولد شد. او متاهل و پدر دو فرزند است.

کتابشناسی – فهرست کتب

این کتاب را با فرمت بزرگ خریداری کنید

بغل خانه من

در اینترنت

اینستاگرام

نسخه

خبرنامه

برای دریافت نامه اطلاعات ماهانه ما ثبت نام کنید.

کشور

نسخه های فلزی

20 Rue des Grands Augustins
75006 پاریس
01 56 81 02 45